Өзегімді өртке ораған қоғамда,

Өз үйіме өзім өгей болам ба?!

Алшаң басып жүре алмаса алты Алаш,

Азаттығым, қадірің де жоқ онда.

...Саған жету қиын болса қаншалық,

Сақтап тұру қиынырақ одан да.

Алла берген азаттықтың әр сәті –

Аманат қой

Маған, саған, оған да!

Саясатқа сермей алмай семсерді,

Езгі күнге тері қылдым еңсемді.

Желтоқсанда жалын атып жастығым,

Құрсау болған темір қоғам теңселді.

Есте даңқы қыршындардың қалды ма,

Сексен алты ерлігім бе-ей, ең соңғы!?

Уа, еркіндік,

Құның немен өлшенді!?

Уа, еркіндік!

Құның немен өлшенді?!

Сені көксеп,

Боздақтарым өлсе өлді.

Сенсің менің ең ғажайып өлеңім,

Ең шуақты,

Ең шырайлы,

Ең шерлі!

Әр таңыңды сүйіншілеп тұрайын,

Құдай берген ғұмырымда өлшеулі.

Қалқаман САРИН,

ақын