Киелі Әулиеата өңірі он саусағынан өнері тамған қолөнершілерден кенде емес. Шүкір, бізде ағаштан, темірден түйін түйген шебер де, зергер де, тоқымашы да,тігінші де, тері өңдейтіндер де, киіз басып, кілем тоқитындар да жетеді. Алайда олар жетім баланың күйін кешіп жүр. Бұлай дейтініміз – қолөнерге қолдау жоқ. Ұлттық өнердің шырағын сөндірмей келе жатқан қолөнершілеріміз көмекке мұқтаж. Тарыдай шашылып, өз беттерінше күн көріп жүрген шеберлердің билік тарапынан сұрайтыны бір ақ нәрсе. Ол – ұлттық қолөнер орталығын ашатын ғимарат.